Robert, lat 44. Sales Manager w firmie marketingowej. Robert na początku powiedział, że umie się porozumiewać, ale często, kiedy patrzy na swojego rozmówcę, nie widzi zrozumienia. Po diagnozie okazało się, że Robert nie jest w stanie krótko i celnie wyrażać swoich myśli. Kiedy zaczynał mówić, wpadał z jednej pułapki w drugą. Tworzył długie, niezrozumiałe zdania, zamiast szukać prostoty i zwięzłości.

Wyszło również, że Robert całe życie wstydził się za swój angielski, dlatego używał dużo słów, żeby to zrekompensować.

W pierwszej kolejności należało wyczyścić język. Robert musiał najpierw nauczyć się mówić w sposób jasny, poprawny i zrozumiały, zanim zacznie używać bardziej zaawansowanego słownictwa i gramatyki. Kiedy wypracowaliśmy podstawy, zaczęliśmy z powrotem dodawać struktur do języka. Należało obudzić w Robercie chęć do eksperymentowania i bawienia się językiem. Po paru miesiącach Robert potrafił rozmawiać tak, jak zawsze chciał. Wkrótce doszła do tego pewność siebie i swoboda – językowo Robert był już nie do poznania.